Ben Filistinim!

Ben  Filistinim, yüreğim kanla doldu

Ben acıların öğesi esaretin isyanıyım,

Ben top sesleri altında toz duman içindeyim

Göğsümde patlıyor bombalar, kafama sıkılıyor mermiler.

Ben çok acı çekiyorum, ey yıkılası zulüm….

Sinemden kan sızıyor, duymaz mısınız?

İnsan olan insan hiç canlara kıyar mı?

Birçok peygamberler gören bu beldede!

Filistin'i yangın yeri, Gazze ateş çemberi.

Yakılıp-yıkılan binalar altından gelen mazlum sesleri…

Süleyman Mabedinden kalan, ağlama Duvarı

Hiç güzel günler görmedi ilk kıblemiz Mescidi Aksa

Güller artık hiç gül gibi kokmuyor

Anneler yavrularına ağıt yakarken,

Toprak kana doymak bilmiyor

Kan kokuyor, özgürlüğe hasret kızgın çöl kumları…

Taş üstünde taş kalmadı, mazlumlarda yaş kalmadı

Filistin halkı yaşamak için her yerde direniyor.

Nesiller boyu, kırdınız, yıktınız, artık sabır kalmadı.

Kudüs’ü yakıp yıktıran çok zalimler gördü.

Çünkü ben ateşten çember! Bir kızıl gülüm, Musa'dan beri

Ey zalimler, hançeriniz beni çok derin yaraladı

Çok barbar başkanlar gördüm

Ari el Şaron'un, Netanyahu'nun canavarlığını

Yüreğine köz ateşi, acı, ıstırap tünemiş biriyim.

Ayaklar altında kalan hüzün ve direnişin diyarı

İnsanlığın ilk geliştiği yer, dört dinli çok kapılı Kudüs'üm

Eski Şehir duvarları içerisinde kalan

Yahudiler ‘in ağlama duvarına döktükleri gözyaşıyım

Yeter artık yeter benden ne istiyorsunuz?

Gözyaşlarıyla yıkanmasın çocuk, kadın ve bebek ölüler.

Bombalarınız batsın, yeter Allah Kur’an aşkına

Öldürmeyin artık bebekleri, Peygamberler aşkına

Benim topraklarıma kan dökmeyin,

Kardeşçe yaşayalım tüm dinlerle yan yana,

Ağlatmayalım mazlumları.

                       Seyfet BOZÇALI:

                        Halk Şairi-Yazar